Przybyło Grzegorz (zm. 1547), złotnik i bogaty mieszczanin krakowski. Pochodził P. z zamożnej rodziny krakowskiej, był synem Jana i Małgorzaty, bratem Macieja (zob.).
Nie wiadomo nic o nauce P-y, w każdym razie w r. 1523 miał już własny warsztat; od t. r. zapisywali się do niego na naukę liczni uczniowie, pochodzący z różnych miast w Polsce, a także ze Śląska i Węgier. O pozycji P-y w cechu świadczy to, że od r. 1534 był podstarszym korporacji, zaś w l. 1537–8, 1541–2 prymasem. Dzieła jego nie są znane, zapewne zaginęły. Posiadał znaczny majątek, który (wg testamentu spisanego 19 V 1546) składał się z kamienicy przy ul. Brackiej (obecnie nr 15), domów i ogrodów na Kazimierzu, gotówki, licznych klejnotów ze złota i srebra i bogatych strojów. Testament P-y zawiera także informacje o pracowni oraz narzędziach złotnika. Zgodnie z ostatnią wolą mistrza, kamienica przy ul. Brackiej przekazana być miała krakowskiemu cechowi złotników (co zostało zrealizowane), przy czym nadwyżkę z czynszu przeznaczył P. na utworzenie funduszu posagowego dla biednych dziewcząt. P. przekazał także 20 fl. na kaplicę cechową przy kościele Franciszkanów oraz polecił wystawić sobie nagrobek.
P. był żonaty z Katarzyną; po raz drugi ożenił się z Hanną (wniosła mu wiano w wysokości 200 florenów), która była dożywotnią dziedziczką majątku P-y. Oprócz Macieja miał jeszcze innego brata, którego synowie Maciej i Jan uznali w r. 1550 testament P-y.
W zbiorach muzealnych zachował się portret złotnika z żoną Katarzyną oraz dwa niewielkie, w bukszpanie rzeźbione, wizerunki małżonków, pochodzące z kaplicy cechowej. Są to jedne z najwcześniejszych portretów mieszczańskich w Polsce i świadczą o humanistycznych zainteresowaniach P-y.
Portret P-y z żoną Katarzyną (olej.) w Muz. Narod. w W., reprod. w: Portrety osobistości pol. Katalog, W. 1967; Dwa osobne wizerunki P-y i jego żony Katarzyny, rzeźbione w drzewie bukszpanowym, w Muz. Hist. m. Krakowa, sygn. 1534, «MS» [Maciej Schilling?], reprod. w: Więcek A., Dzieje sztuki medalierskiej w Polsce, Kr. 1972; – Katalog wystawy zabytków starożytnych we Lwowie w r. 1894, Lw. 1894 pozycja 781; – Československo-Pol’sko Stáročca susedstwa a priatel’stwa. Polska–Czechosłowacja. Wieki sąsiedztwa i przyjaźni, Kr.–W. Bratysława–Praga 1977–8 s. 123; Dobrzycki J., Muzeum Historyczne m. Krakowa. Jego dzieje i zbiory, Kr. 1955 s. 19; Grabowski A., Skarbniczka naszej archeologii, Lipsk 1854 s. 82; Kiryk F., Cechowe rzemiosło metalowe. Zarys dziejów do 1939 r., W.–Kr. 1972 s. 108; Klepacka J., Zabytki cechowe w zbiorach Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, Kr. 1957 s. 75, 76; Lepszy L., Cech złotniczy w Krakowie. Jego organizacja i dzieje, „Roczn. Krak.” T. 1: 1898; tenże, Emalierstwo krakowskie w XVI i XVII wieku, Spraw. Kom. Hist. Sztuki, Kr. 1889 IV; tenże, Przemysł artystyczny i handel, „Roczn. Krak.” T. 6: 1904 s. 275; tenże, Przemysł złotniczy w Polsce, Kr. 1933; Samek J., Polskie rzemiosło artystyczne, W. 1984.
Jan Samek